Huizenjacht, het zuiden en overhuizen.

Hier nog even een update voordat moeders hier was. Zoals de meeste al wisten heb ik dus eindelijk een huisje gevonden aan het strand. Maar voor het zover was……Vanaf dat ik in Perth ben aangekomen had ik dus echt een “stappenplan”: eerst een auto kopen, als ik een auto heb kan ik de leuke suburbs van Perth gaan ontdekken, en als ik weet waar ik wil wonen op internet kijken en op huizenjacht. En dan een surfboard, gitaar en hond. En een gevulde snoepjestrommel. In deze volgorde.

De eerste maand ben ik dus in al mijn vrije uurtjes s’avond na werken en in de weekenden op “car-hunting” geweest. Na wel 100 krantjes doorgespit te hebben 4 keer per week, en 15 auto’s te hebben gezien dan eindelijk mijn Holden gekocht. Toen deze na het kleine ongelukje (oopsie-daysie) weer gemaakt was, kon ik de suburbs ontdekken. Keuze was Subiaco (centrum), Fremantle (erg leuk) en Scarborough (heerlijk…!). Nu dus tijd voor “ househunting”……in de avonduurtjes en de weekenden voor de verandering. Heel veel huisjes gezien, rondrijden met de lijst van beschikbare huizen op schoot, dan weer geen leuke straat, te ver van het strand, oud….
Tot ik dit huis zag: voortuintje met gras en planten, achtertuintje betegeld, planten in pot, carport met garagedeur, extra security parking, grote keuken, aparte woonkamer en dining, bijkeuken, 2 badkamers (1 met ligbad, 1 en-suite vanaf mijn slaapkamer), 3 slaapkamers, balkon op mijn slaapkamer met oceanviews, de weg oversteken en ik lig op het surfstrand, 5 min. lopen naar supermarket, restaurantjes en….kroegjes, ha ha! Heel veel mazzel gehad met dit huisje, want er waren heul veeul leute die dit graag wilden. Maar mijn geluk was dat de eigenaar van het pand een hoge functie heeft bij Watercorp hier, en hij veel zaken doet met SKM……dus werd het zonder slag of stoot verhuurd aan het meissie, de engineer die als projectmanager bij SKM werkt! Of was het blonde haren en blauwe ogen, ha ha ha!

Klein detail: het huis was ongemeubileerd. Dus vanaf tekenen van de lease was het nu geen carhunting of househunting meer, maar de derde maand in Perth stond in het teken van “furniture-hunting”. Soms leek het wel ff of er geen eind aan kwam…..maar alles komt goed zoals jullie weten, en zo niet dan toch….! Van mijn collega’s een hoop gesponsord gekregen: 3 tv’s, magnetron, servies, strijkbout, tv meubel en noem maar op. Van mijn landlord een eethoek en verwarming. En voor de rest: elk weekend de garage-sales afstruinen (of zoals ze hier zeggen zoals een “scavenger”). Dus voor een prikkie een mega BBQ (actually het eerste wat ik hier gekocht heb, eerste levensbehoefte, zoals het hoort!), 2 grote stoelen, bank, koelkast, planten, lamp, bestek, pannen op de markt gekocht. Toen voor de laatste dingen nog ff naar…..jawel….IKEA, ha ha! Kookgerei, messen, bed, matras, dekens, kastje, waterkoker, toaster,freubeldingen, je kent het wel….en klaar is klara! Heb maar weer eens bewezen dat je met weinig centen toch de hele hut kunt inrichten!

Het enige wat nog miste was iets voor aan de muren, maar ook daar heb ik wat op gevonden: alle surfshops afstruinen of ze nog “spare posters’ hebben (bedankt voor de tip Marielle!). En op mijn housewarming als gift nog heeeeele grote surf-posters kado gekregen (bedankt Sabine en Carlo), dus nu is het “af”.


Ondertussen had ik voor het paasweekend ook nog ff afgesproken met Nathalie, een engels meisje dat ik in Sydney heb leren kennen en 3 weken mijn roomy was in de Woodduck en inmiddels hier in de buurt zit. Dus dat weekend tussen alle bedrijven door toch lekker 4 dagen naar het zuiden geweest. Donderdagavond uit het werk naar Narrogin gereden waar Nat werkt in een country pub. Niks mis mee, maar het grappige is dat Nat nog een echt typisch engels meisje is, nog net geen bril en 2 vlechten….en dan in een remote dorpje als Narrogin werken…..maar toen ik aankwam in de Duke was al snel duidelijk dat ze haar plekje achter de bar had veroverd! Die avond bij Nat aan de bar zoals vanouds een countermeal gegeten, potje poolen met de locals (hoort erbij), bij Nat boven de pub geslapen en de volgende ochtend via Stirling Ranges op weg naar Albany in het zuiden van WA aan de kust aan de Southern Ocean.

Aan het begin van de middag op vrijdag aangekomen in Albany, naar de tourist-info en eerst maar eens een camping regelen. Zo gegezegd zo gedaan,tentje opgezet en nog een beetje de omgeving verkend. Die avond in het dorp wat gegeten, geen biertje te krijgen op goede vrijdag, ook de bottleshops dicht, neeeeee……wat dat betreft ben ik echt nog geen ozzie, die zitten nooit zonder bier. Dus op de camping van een echte ozzie nog een biertje kunnen regelen, een poging gedaan een kampvuur te maken (toen ik het eindelijk had branden had ik geen hout meer…en geen zaklamp om nog meer te zoeken, maar maakt niet uit, it is the thought that counts, eh?). En zoals alle echte kampeerders goed voorbereidt: met je slaapzak op de grond (zonder matje, voor de echte “die-hards”), niks bij je om te koken, nog geen koffie kunnen zetten, keurig dacht ik zo!

De volgende ochtend vroeg op en het hele schiereiland afgereden. En wat is het hier mooi: helder zee-groen water, lime–stone cliffs, groene natuur, zie foto’s en bepaal zelf….die dag hebben we 300 km gereden en heel veel gezien: o.a. Whalings station, the Gap, Natural bridge, Blowholes (deden het niet die dag…), Goodes beach, Emu Point met als hoogtepunt toch wel Little Beach (wow!).

Die avond weer in de tent bij Albany, en een storm die nacht! Regen, regen en nog eens regen, een wonder dat onze tent niet was weggewaaid. Zondagochtend op weg naar Albany. Onderweg hebben we de afslag genomen naar Shelly Beach, op een gravel road door de heuvels heen, waar we uitzicht hadden op West Cape Howe, het meest zuidelijk punt van WA. Rond de middag aangekomen in Denmark, wat een leuk stadje! Die middag de omgeving in de buurt verkend, en naar Green Pool en Elephant rocks geweest. Koud dat het was, en waaien! Heb daar maar even een fleecetrui gekocht, das toch wel ff wennen als het ineen “maar” 16 graden is. Was ook echt grappig, in Denmark liep iedereen met de muts op, dikke truien, broeken en zelfs handschoenen! Het leek wel wintersport, maar ipv met 10 graden onder nul met 16 boven nul, ha ha! Maar eerlijk is eerlijk, het is ook echt koud met 16 graden en wind en regen als je altijd maar 34 graden en zon bent gewend….. He wat vervelend…..Daarom vonden we het dan toch wel een goed excuus om in dat “hondenweer” niet te gaan kamperen en hebben we onzelf een nachtje kado gedaan in een heerlijk leuk en gezellig hostel in het centrum van Denmark. En natuurlijk die avond in de pub een countermeal gegeten en een klein biertje gedronken.

De laatste dag zijn we s’ochtend doorgereden naar Walpole. Hier ligt een Karri-forest, met ontzettend hoge bomen. Daar ben ik naar de Valley of the Giants geweest, echt enorm die bomen! En een Tree-top walk gedaan. Een beetje zoals in Maleisie, maar ipv op een houten hangbrug hier op een degelijke stalen brug tussen de boomtoppen rondgelopen. Was niet zo spannend maar wel erg relaxed, dat je ook gewoon foto’s kunt maken ipv ten alle tijde 2 handen aan het touw moet houden omdat je anders je evenwicht verliest.

Vanaf the Valley via Mount Barker terug naar Narrogin om Nat af te zetten, en alleen al vanaf Narrogin naar Perth terug heb ik 21 dode kangoeroe’s gezien op een stuk van nog geen 200 km…..heb ze namelijk geteld om te proberen een beetje wakker te blijven. Nou kan Sherman wel wat lijden met die grote roo-bar voorop, maar liever de goden niet verzoeken. Dus toch maar een keer gestopt bij een “Driver revive”: parkeerplaats met caravan en vrijwilligers die gratis koffie serveren voor de chauffeur. Je kunt dan een donatie doen, en dit wordt geregeld door de local gemeente, hele goeie actie. Dus gezellig tussen de truck-drivers en 2 police officers een bakkie gedaan, het laatste stuk gereden en maandag avond weer terug in Perth, met 1500 km op de teller in 4 dagen…..

De week na Pasen na werktijd in de avonduurtjes alle spullen ophalen bij de sponsors, vast naar het huisje brengen. Spullen inpakken en zaterdags overhuizen, van s’ochtends 7 tot s’avonds 12 bezig geweest (bedankt Simon!), alles zover klaar zodat mama niet in de rotzooi zou komen de volgende avond.

Maar, tussendoor, had ik ook nog ff beloofd dat weekend mee te helpen op het KTM motor event: het grootste motorcross gebeuren hier in WA, met races, free style jumping, Monster trucks, noem maar op. Dit word al jaren georganiseerd door de zus van Kym en haar man, en beloofd is beloofd……dus de dag na de overhuizing op zondagochtend 8 uur stond ik weer paraat. Was verantwoordelijk voor het nat houden van de baan, en vlaggen op de hoeken als er iemand viel. Supergave dag, heerlijke stoere kerels, nog een gaaf cross shirt aan over gehouden, en zat van top tot teen onder de modder. Heerlijk vies en ranzig dus.

S’avonds om 7 uur thuis, douchen, naar het oude huisje de laatste dingen poetsen want moest de week erna de sleutel inleveren. En om elf uur s’avonds naar het vliegveld om moeders op te halen! De rest van het verhaal kennen jullie, zal proberen snel weer wat foto;s op de site te zetten…..!

Love Sab